اگرچه سوابق مکتوب در مورد گیاهان دارویی حداقل به 5000 سال قبل از سومریان باز می گردد اما در آن زمان چیزی تحت عنوان طب سنتی وجود نداشت. از این رو ظهور طب سنتی را می توان به 6000 هزار سال قبل دانست. جالب است بدانیم که در گذشته گیاهانی مانند لورل، زیره و آویشن به عنوان داروی گیاهی شناخته می شد و مردم از آن ها برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می کردند. طب سنتی در اروپا و آمریکا خیلی دیرتر از خاورمیانه شناخته شد از این رو این طب هنوز هم در قاره اروپا با منتقدان بیشتری مواجهه است. بر اساس گفته ها اولین زمان ظهور طب سنتی در عراق بود.

آیورودا یا طب هندی، یک سیستم طبیعی پزشکی است که بیش از 3000 سال پیش در هند پدید آمد. واژه آیورودا از کلمات سانسکریت ریشه یابی می شود و به معنای علم و یا دانش زندگی (زیستن) است. اغلب اطبا طب هندی معتقدند که عموم بیماری های ناشی از عدم تعادل یا استرس فرد بیمار است، آیورودا مداخلات سبک زندگی و درمان های طبیعی را برای بازیابی تعادل بین بدن، ذهن، روح و محیط درمان می کند. خوشبختانه طب هندی در سراسر جهان شناخته شده است و عموم افراد آن را پذیرفته اند اما قبل از هر اقدامی باید بدانید که کودکان، بانوان باردار و شیرده دارای محدودیت هایی هستند که باید قبل از شروع روند درمان طب هندی آن را با پزشک خود درمیان بگذارند. جالب است بدانید که سوجوک درمانی بخشی از علم طب هندی است.

ممکن است گاهی وقتی فیلم کره ای یا چینی می بینید با پدیده هایی نظیر حجامت، فتیله داغ، طب سوزنی و غیره مواجهه شوید و یا افرادی را بشناسید که با طب سوزنی کمر درد خود را درمان کردند و یا حتی لاغری را تجریه کرده اند. بر اساس تحقیقات طب سنتی چینی (TCM) نه تنها برای مبارزه با بیماری، بلکه برای پیشگیری از انواع بیماری ها پیشنهاد می شود. این طب از دیرباز در جهان معروف بود و بخشی از طب غربی نیز برگرفته از این طب غنی می باشد.

جالب است بدانیم گیاهان دارویی از قدیم الایام مورد توجه ایرانیان بوده اند و پزشکان بزرگ ایرانی معتقد بودند که با گیاه درمانی می توان درد را کاهش داد و بیماری را درمان کرد. بخشی از اوستا (کتاب مقدس ایرتنیان - آیین ایران باستان) به این علم اشاره شده و بر اساس این کتاب، سریتا اولین متخصص ایرانی در پزشکی بود و اهورا مزدا (خدا) ده هزار گیاه دارویی برای او ساخت. مادها (اجداد کردها) حدود 9150 سال پیش دانش دارویی گیاهان را پایه گذاری کردند. در قرن چهارم پس از میلاد مسیح در دانشگاه جندی شاپور مرکز بزرگی برای یادگیری پزشکی تأسیس شد که دارای یک بیمارستان بزرگ و یک آکادمی بود. هم چنین اولین کنگره بین المللی پزشکی در آنجا برگزار شد. پس از ظهور اسلام (1400 سال پیش)، دانشمندان علوم پزشکی ایران دو مرحله متمایز در مشارکت در پیشرفت علوم پزشکی داشتند و اغلب وقت خود را صرف کتاب های پزشکی و یادگیری علوم و فنون بقراط می کردند. در آن زمان پزشکانی مانند رازی و ابو علی سینا بوند که داروسازی می کردند و در این دوره بیش چهل شکل دارویی برای بیماری های مختلف کشف شد. در آن دوران در ایران علوم عصاره گیری و تهیه داروهای گیاهی توسعه یافت و آنها با استفاده از گیاهان دارویی انواع بیماری ها صعب الاعلاج مانند سرطان را مورد بررسی و درمان قرار می دادند.

درمان های خانگی که از آن تحت عنوان درمان های مادربزرگانه یاد می شود؛ نیز بخشی از طب سنتی ایرانی به شمار می رود که در آن از ادویه ها، گیاهان، سبزیجات یا سایر موارد رایج برای درمان استفاده می کنند. درمان‌های خانگی ممکن است دارای خواص دارویی برای درمان داشته یا نباشند! چرا که طب بخشی از تجربیات افراد است. با توجه به اینکه اینترنت موجب تسهیل روند این اطلاعات شده پس باید این نکته را مد نظر داشته که طب سنتی حاصل تجربیات مردم نیست از این به منظور احیا این علم باید آموزش طب سنتی را توسط اساتید و پزشکان به نام ایرانی آموخت. البته همه خود درمانی ها و درمان های مادربزرگانه بد نیستند؛ از جمله محبوب‌ترین نمونه‌های درمان خانگی برای درمان که نتیجه آن مثبت است می توان به استفاده از سوپ مرغ برای درمان عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزای خفیف اشاره کرد. هم چنین چسب نواری جلوگیری از درد استخوان شکسته، کاچی برای بانوان تازه زایمان کرده و هزاران گیاه دیگری که امروز در هر خانه برای درمان بیماری ها تجویز می شود بخشی از طب سنتی عامیانه است که متاسفانه یا خوشبختانه گزاراشات حاکی از آن است که هر کشور دارای چنین طبی وجود دارد که در برخی موارد موثر است.

علم طبیعت درمانی که به آن اکوتراپی نیز می گویند، عمل حضور در طبیعت برای تقویت رشد و بهبود به ویژه سلامت روان است. همچنین ممکن است آن را به نام مراقبت سبز، ورزش سبز، سبز درمانی یا باغبانی بشنوید. اگرچه مردم از این اصطلاحات برای توصیف بسیاری از فعالیت های خارج از منزل استفاده می کنند، اما این عمل بخشی از طب سنتی است که موجب درمان بسیاری از بیماری ها مختص اعصاب و روان می شود. با تمام تفاسیر فوق اما WHO خاطرنشان می کند که استفاده نامناسب از داروهای سنتی یا شیوه های سنتی غلط می تواند اثرات منفی یا خطرناکی داشته باشد؛ پس به یاد داشته باشید همواره اعمال طب سنتی را توسط یک پزشک حاذق و متبحر انجام دهید.